Polanka Horyniecka - przysiółek na końcu świata. Wokół tylko lasy, piaszczyste dukty i dużo wschodniej mistyki. Można zapomnieć o cywilizowanej rzeczywistości. Konie chodzą jak psy pod domem, nie ma radia ani TV, brak zasięgu, domowa wyżerka i jakby czas płynie wolniej: od karmienia do karmienia. W nocy 30 m od domu całą noc pohukuje puszczyk, a nad stawem słowiki tak trajlują, że można słuchać cały dzień. Mam nadzieję, ze to miejsce się nie skomercjalizuje jak np. Rusinowa Polana w Bieszczadach.